Bu karar anlarında çoğu insanın içine düştüğü ikilem, akıl ile duygu arasında sıkışıp kalmaktır. Duygularını tamamen merkeze koyan bir kişi, hislerinin fırtınasında savrulabilir; aklı tamamen devre dışı bırakan ise kendini geçici hislerin esiri haline getirebilir. Oysa gerçek bilgelik, akıl ile duygunun dengeli birlikteliğinde gizlidir.

Duygular insan olmanın vazgeçilmez yönüdür. Sevgi, korku, öfke, umut ya da sevinç; hepsi hayatı anlamlandırır. Ancak karar alma süreçlerinde yalnızca duygulara teslim olmak, kişinin sağlıklı bir perspektif geliştirmesini engelleyebilir. Örneğin anlık öfke ile verilen bir karar, geri dönülmez sonuçlara yol açabilir. Benzer şekilde sadece yoğun bir aşka kapılarak mantığı göz ardı etmek, ileride pişmanlık getirebilir.

Duyguların en büyük yanılgısı, kısa vadeli etkilerinin uzun vadeli gerçekliklerin önüne geçmesidir. İnsan, hissetmekten korktuğu duygulardan kaçtığında aslında........

© Haberton