O sabah, tıpkı diğerleri gibiydi. Güneşin ilk ışıkları odaya sızıyor, dışarıdan kuş cıvıltıları duyuluyordu. Her şey, bir önceki günün aynısıydı. Ta ki yatağınızdan kalkıp babanızın odasına gidene kadar.

​Kapıyı açtığınızda karşılaştığınız manzara, beynin en derin köşelerine kazınır. Babasının sessiz, hareketsiz bedeni… Ne bir ses, ne bir nefes… Yüzünde, sanki uyuyormuş gibi bir huzur vardır, ama o huzurun ardındaki........

© Haberton