“Nereden başlarız bilmiyorum ama…”
Bayram günleri bir çocuğun aynasıdır.
Gözyaşını da, gülüşünü de yıllarca orada taşır.
Çünkü çocukluğun resmi, en çok bayramlarda çizilir.

Bir çocuğun bayramı, annesinin sabah telaşındaki sıcaklıkta, babasının ütülü gömleğindeki özenle başlar.
Şeker kokan cepler, kalabalık sofralar, sarılan kollar, biraz da heyecan…
Ama aslında bir çocuğun bayramı, en çok da “görülmek” demektir.
Gözlerinin içine bakılması, “Sen bugün çok güzelsin” denmesi, sevgiyle öpülmesidir.

Yıllar geçer, bayramlıklar küçülür, insanlar göçer, şehirler değişir.
Ama bir çocuk, o eski bayram sabahını unutmaz.
Çünkü bayramlar, hafızamızın en parlak çerçevelerini taşır.
Bir çocuğun “sevildiğini sandığı” değil, “gerçekten sevildiğini hissettiği” günlerdir bayram.

Bir çocuğun iç sesi şöyle fısıldar bayram sabahı:
“Bugün güzel bir şey........

© Haberton