İnsan, aklıyla doğar, aklıyla yaşar, aklıyla insan kalır. Onun varoluşu, kendi iradesiyle şekillenir; kendi değerlerini yaratır, kendi mutluluğunu kovalar. Ancak bir zehir, bu kutsal bireyselliği tehdit eder: kolektivizm. Kolektivizm, bireyin aklını, özgürlüğünü ve hayatını bir kalabalığın gölgesine zincirleyen bir yalandır. “Toplumun iyiliği” maskesiyle gelir ama ardında bıraktığı tek gerçek, bireyin susturulması, haklarının gasp edilmesi ve aklının köleleştirilmesidir. Bu yazı, kolektivizmin doğasını, çelişkilerini ve yıkıcılığını açığa vuracak; çünkü hakikat, kalabalığın alkışına muhtaç değildir.

Kolektivizm, bireyi bir “biz”in parçası olarak tanımlar. İnsanın kimliği, kendi aklıyla değil, grubun iradesiyle şekillenir. Halk, sınıf, toplum — adına ne derseniz deyin, kolektif, bireyin özerkliğini yok sayar. “Birlikte güçlüyüz.” der ama bu birlik, bireyin silinmesi pahasına kurulur. Kolektivist düzende, insan kendi hayatını değil, bir başkası için — bir ideoloji, bir otorite, bir “ortak amaç” için — yaşamak zorundadır. Kendi aklını kullanmak, kendi çıkarını savunmak suç sayılır. İtaat, erdem olur; soru sormak, tehdit.

Bu sistem, insanın doğasına aykırıdır. İnsan, akıl sahibi bir varlıktır. Onun yaşam hakkı, kendi düşüncelerine, kendi kararlarına dayanır. Kolektivizm, bu hakkı inkâr eder. Bireyin yerine bir kitleyi koyar ve o kitleyi bir otorite yönlendirir. Komünizm “proletarya” adına, faşizm “millet” adına, sosyalizm “eşitlik” adına bireyi ezdi. Tarih, kolektivizmin izleriyle doludur: Örneğin, Trofim Lysenko’nun genetik bilimine aykırı teorileri, Stalin’in kolektivist politikalarına uyduğu için resmi bilim kabul edildi. Bu, tarımda felaketlere ve milyonların açlığına yol açtı. Sovyetler’de düşüncesi yüzünden sürgün edilen yazarlar, Nazi Almanyası’nda “ari ırk” uğruna yok edilen hayatlar… Benzer şekilde, Mao Zedong’un Büyük İleri Atılım politikası, kolektif tarım ve sanayi hedefleri adına bireylerin emeğini sömürdü. 1958-1962 yılları arasındaki bu kampanya, 30 milyona yakın insanın ölümüne neden oldu….........

© Haberton