Adına türküler yakılmış, nesiller boyu dilden dile aktarılmış kadim bir hikâyedir. Ben de zeytini sevmeyi, onunla toprağın kokusunu içime çekmeyi babamdan öğrendim. Yıllar önce, çocukluğumda, Datça’nın Belenköyü’nde zeytin hasadı yaparken, belki de tarihe olan o derin sevgimin tohumları atıldı içime.

Emek, ne yüce bir değerdir…

Hele ki zeytin tarlasında, ağaçların gölgesinde yenen bir dilim domatesin ve soğanın tadını, inanın bana, hiçbir lüks restoranda, hiçbir Nusret sofrasında........

© Haberton