Tadı artık alışkanlık mı, yoksa alışkanlığın içindeki isyan mı bilmiyorum. Etrafımda yılların esnafı var: Ayakkabı tamircisi Cemil Usta, terzi Arif, bakkal Nejat… Hepsi aynı şeyleri konuşuyoruz. Aynı kahve, aynı çay, aynı umut(suzluk).

Arasta bomboş! Bak bomboş diyorum, içi değil, dışı değil, her yanı… Eskiden sabahları kalabalıktan yürüyemezdin burada. Şimdi üç kişi yan yana yürürsün de kimseye çarpmazsın. Çünkü dükkân var, müşteri yok. Ses var, iş yok. Laf var, ekmek yok. Esnaf hâlâ “Allah bereket versin” diyor ama içten........

© Haberton