Çocukluk ile gençlik arasındaki süreç heyecanlı ve akıcıdır. Deli dolu dedikleri zaman, gerçekleri göremeyiz. Herkesi kendimiz gibi sandığımız dönemlerdir. Kırıldığımızda yüksek tepkiler veririz. Çünkü duygularımızı kontrol edemeyecek kadar cahiliz. Sevdiğimizde çok severiz, kızdığımızda çok kızarız.

Hayat yirmisinden sonra daha gerçekçi akmaya başlar. Otuzundan sonra içe dönüklük başlar. Okul, iş, aile derken aynadaki yüz yorulmaya başlamıştır. Keşkeler artmıştır. Biz olgunlaşırken, sevdiklerimiz zamanla göç eder dünyadan. Hayatın kısa olduğunu anlarız.

İnsan, “Vazgeçemem.” dediği her şeyden vazgeçmeye başlar. Vazgeçtikleri o........

© Haberton