Kendisini kadın böyle zamanlarda hiç savunmazdı, öyle ya anne babasından da böyle görmüştü. Gerek saygı gerek sevgisine sığınır adamın karşısında sadece susardı gözleri dolu dolu. Beklerdi öfkesinin, hiddetinin bitmesi için sadece beklerdi. Bedenini bir kum torbası gibi görüp tüm kötülüklerini boşaltmasını. Ertesi gün moraran etlerinin olacağını bilmesine rağmen tek taraflı kavganın bitmesini. Bilirdi sonra iyi olacak aslında. Kadın sözünün üstüne söz söyleyemez, tavır sergileyen, her şeyi evin erkeği bilirdi. Bilmeliydi…

Kendi küçük dünyasından çıkıp komşusu ve eşini görene kadar bu hep böyle sürüp gitmişti peki sevgi buysa onlar neden çok çok farklıydı? Merakla her gün sorar olmuştu yan komşusuna adamı evden çıkar çıkmaz gizli gizli kaçar olmuştu içinde bitmek bilmeyen alevi söndürmeliydi.

Bir

© Haberton