Yaşlı bir duvar ustası, çok çalıştığı işinden artık emekli olmak istediği için patronu müteahhitten izin ister. Müteahhit, iyi ve yıllardır yanında çalışan ustasının emekli olup ayrılacağını duyunca üzülür ama aynı zamanda ona hak vererek saygı gösterir. Ancak ustasından son bir iyilik yapmasını ve sonra gitmesini rica eder.

“Ustam, şu görmüş olduğun boş arsa senin son işindir. Oraya son bir ev yapmanı rica ediyorum, sonra gidebilirsin.”

Usta, mecburen istemeye istemeye bu işi yapmayı kabul eder ve bir an önce bitsin diye baştan savma bir işçilikle çalışır. Hatta kalitesiz malzemeler kullanarak umursamaz bir şekilde ilerler.

İşini bitirdiğinde patronu ona döner ve “Bu senin son eserin, eminim ki ustalık eserindir. Kendini bu mesleğe adamıştın ve işini yine en büyük titizlikle yapmışsındır” der. Sonra cebinden bir anahtar çıkarır ve ustaya uzatır:

“Bu ev senin. Benim sana giderken hoş bir sürprizim olsun istedim. Şimdiye kadar verdiğin emeklerden dolayı benden sana bir armağan.”

Usta şaşkınlıkla derin bir........

© Haberton