Bence herkes bazen fark ederek koydu sofrasına, bazense hiç anlamadan indiriverdi midesine.

İnsan olmanın trajik ve acı veren ikilemlerinin birisi de, ruhsal olarak istek ve ihtiyaçlarımız bir diğeride fiziksel ama en acısı bunun farkında ve bilincinde olupta karşılayamamaktır. Daha kötüsü ise inkar etmektir.

İnsanın kendi güçlerini geliştirmek, güzelleştirmek ve meyve vermesini sağlamak en çok da bilinmezlik ve belirsizlik içinde beklemekten geçer.

Size minicik bir hikaye anlatmak istiyorum. İkinci dünya Savaşı’nın ilk yılları.

© Haberton