Peki sen, en son ne zaman birini gerçekten duydun?
Sadece kelimelerini değil… duygularını, beden dilini, suskunluğunu, gözlerindeki o “gör beni” çağrısını?

Hayat akıyor, insanlar konuşuyor. Ama duyulmak artık o kadar kolay değil. Gürültü çok. Herkes anlatıyor ama kimse anlamıyor gibi. Çünkü çoğu zaman, biri konuşurken öbürü sadece sıradaki cevabını hazırlıyor. Dinlemiyor. Duyulmayan onca sesin, bastırılmış duyguların arasında, bir yürek “beni duyuyor musun?” diye fısıldıyor belki de…

Her ilişkinin, her sözün ve her duygunun bir mevsimi vardır. Tıpkı doğada olduğu gibi…
Bir tohum bile zamanında ekilmezse filizlenemez. Bir çiçek, kış ortasında zorla açtırılamaz.

Bazen en iyi niyetle söylediğimiz sözler, yanlış bir zamanda yıkıcı olabilir.
Bazen de tam susulması gereken yerde konuşmak, en yakın kalpleri bile uzaklaştırabilir.
Çünkü ilişkilerde mesele sadece ne söylediğin değil, ne zaman ve nasıl söylediğindir.

Duyguların, tıpkı doğanın kanunu gibi bir zamanı vardır.
Mizacına, yaşadıklarına,........

© Haberton