Daha gün başlamadan, dünya üzerindeki binlerce olayın ağırlığını taşır hale geliyoruz. Modern hayat, bizi sürekli bir yerlere yetişmeye zorlayan, zihnimizi sayısız işle meşgul eden bir koşuşturmaya dönüştü. Gün içinde gelen onlarca bildirim, bitmek bilmeyen görevler, sosyal medyanın sonsuz akışı derken kendimize ayırdığımız anlar giderek azalıyor. Bu yoğunluk içinde bazen kendi iç sesimizi bile duyamaz hale geliyoruz.

Günümüz dünyasında “meşgul olmak” bir erdem gibi sunuluyor. Sürekli üretmek, sürekli bağlantıda kalmak, sürekli bir yerlere yetişmek zorundaymışız gibi hissediyoruz. Peki, hiç durup kendimize şu soruyu soruyor muyuz: Bütün bu telaşın içinde ben neredeyim?

Modern hayatın dayattığı “sürekli üretme ve tüketme” döngüsünden çıkmamız gerekiyor. Her an bir şeyler yapmak zorunda değiliz. Bazen durup nefes almak, iç sesimizi dinlemek, neyin bize iyi gelip neyin gelmediğini fark etmek çok daha değerli. Bu, kendimizi tanıma yolunda atılan ilk adımdır.

Teknoloji, iletişimi kolaylaştırdı ama aynı zamanda bizi hiç olmadığı kadar yalnızlaştırdı. Gerçek sohbetlerin yerini emoji’ler aldı, göz temasının yerini ekranlar… Dijital dünyada var olabilmek........

© Haberton