Bugün size gözlemlerimi ve yaşadıklarımı anlatmaya geldim. Neden sağlıkçılar hastayı dinlemez, saygı duymaz? Hadi hep birlikte düşünelim. Teşekkür ettim çıktım. Oysa teşekkürlük durum var mıydı hadi okuyalım.

Alıştık kobay olmaya, acemi hemşirenin bugün kobay faresi bendim. Artık akşama kadar kimler bilmiyorum. Kızgın felan değilim alıştık, olur öyle şeyler diyor geçiyorum. Rabbim daha büyük şeylerle karşılaştırmasın.

Birçok kez başımıza böyle olaylar geliyor. Birinde enjeksiyon aleti hemşirenin her açtığında delik çıkıyordu benim kanlar üstümüze, yerlere saçılmıştı. Hem de üç kez. Hastasınız ateşiniz 38-39 saat gecenin bilmem kaçı acil desiniz. Enjeksiyon iğnesi çatlak. Olur öyle şey diyorsunuz. Tevekkül ediyorsunuz sakinliyorsunuz.

Yeni yaşadığımı anlatmak isterim. Olur ya bir sağlıkçı okurda hayata geçirir diye. Sağlık ocağına yeni hemşire gelmiş kan alacak benden, görünce dedim yandık bakalım bu ne yapacak demiştim. Dualarımı okudum, oturdum sandalyeye. Evet biraz damarlarımı görmek zor oluyor. Ama günün sonunda tek vuruşta damar yolu açılır dikkatli hemşireler tarafından. Baktım yeni hemşiremize arıyor arıyor damar felan bulamıyor. Ben işaret parmağımla gösteriyorum şûrası olabilir mi diye?

Bizi dinlemek ne mümkün tam yenilerin artistliği dua etmekten başka çaremiz yok dedim. Bildiğim duaları okumaya başladım kafamı ufuklara........

© Habername