Kendisi de Harbiyeli olan rahmetli eşimin, notları arasında bulduğum yazıyı hiç değiştirmeden buraya alıyorum.

"Çoğu kişi, Harbiyeli olmanın ne olduğunu ya da kim olduğunu bilmez."

Yaşıtlarının dizi kanadığında annesinin yanına koşup gittiği yaşta, Menteş'te talim yaparken dizlerini parçalayıp "Annem, iyiyim" diyebilmektir, Harbiyeli olmak.

Harbiyeli olmak, gençliğinden ve dünyanın bütün güzelliklerinden vazgeçebilmektir.

Yaşıtlarının diskolarda eğlence peşinde koştuğu gecelerde oturup kitap okumak, yabancı dil çalışmak, vatana hayırlı bir subay olabilmek için gece gündüz demeden çaba sarf etmektir.

Gecenin soğuğu mu içimi üşüten, silahın buzdan farksız soğukluğu mu, yoksa ailemin hasreti mi diye düşünmektir.

Harbiyeli olmak, üstünde........

© Habererk