2025 sözde Nobel Barış Ödülü’nün Venezuelalı muhalif, aktivist ve siyasetçi Maria Corina Machado’ya verilmesiyle gündeme oturan Nobel tartışmaları, Machado’nun bu ödülden sonra hiç de şaşırtıcı olmayan soykırımcı İsrail’e ilişkin açıklamalarıyla iyiden iyiye gündemi meşgul etti. Peki, bu Nobel Ödülü Batı’nın hangi enstrümanlarla örtbas etmeye çalıştığı bir günahın ürünü?

Toplumsal ve tarihsel bir şiddet sahnesi olan savaş, Antik dünyadan modern çağa kadar insanlıkla yaşıt bir olgudur. İnsanın doğasındaki yıkıcılık eğilimi, elbette çağımıza kadar kutsal metinler dâhil olmak üzere kamusal ve hukuksal buyurtularla bile dizginlenememiştir. Hal böyleyken Batı düşüncesi, kadim geleneğinde var olan üstünlük iddiasıyla savaşı bile kendi anlam dünyasından okumaya çalışmıştır. Asıl meselemiz de budur.

Yunan düşüncesi bir tarafa bırakılırsa, 5. yüzyılda Aziz Augustinus’un Tanrı Kenti (De Civitate Dei) adlı eserinde Pagan Roma teolojik geleneğine bir reddiye yazması ve barışı uhrevî ve dünyevî olarak ikiye ayırması; bugün Kıta Avrupası yasallık algısının ilk ve ilkel temellerinin atıldığı metin olarak tarihe geçmiştir. Augustinus’un barışçılığı, doğrudan Hıristiyanları ilgilendiren bir huzur ve refah ortamını işaret ediyordu. İşte pasifizm, şiddete ve savaşa karşı olan örgütlenme ve barış yanlısı bu sahtekâr teori, önce Kıta Avrupası düşüncesinde, ardından da Batı’nın Doğu toplumlarına karşı oluşturduğu sözde barış müesseseleri üzerinden karşımıza dikilmiştir. Bu durum, Batı’nın otonom bir siyasi söylem birliği yakalama çabası olarak görülmelidir.

Yine Orta Çağ’daki geniş ölçekli mezhepsel soykırımlar ve kadın cinayetleri bu çerçevede Nobel Barışı’nın konusu değildir. Altıncı Haçlı Seferi’nde barbarların İstanbul’u yağmalayıp merkeplerle Ayasofya’ya girerek tarihî freskleri tahrip etmeleri; kilisenin içinde fetih için önce bir papazla ayin yapıp ardından haçlı gemilerinden getirdikleri kadınlarla alem yapmaları, Nobel........

© Haber7