Zaman, sonsuzluk ırmağına biteviye akıp dururken yüreğinde pek çok acı- tatlı hatıra biriktirir.

İnsanı büyüten bu hatıralardır, onu olgunlaştırıp kemale erdiren de.

Asırlarca toplumun gönül havuzunda yıllanıp inci ve mercana dönüşen bu hatıralar, nesilleri sadece yaşadıkları döneme karşı donatmakla kalmaz onları aynı zamanda yeni çağlara karşı bilinçlendirir de.

Sonra zaman ilerler, toplum değişmeye başlar ve dönem farklılaşır.

Değişim, çağların aklını-fikrini savurup tarumar eden güçlü bir fırtınadan başka nedir ki? Ve böyle bir tufan kopunca insanın duruşu bozulmaya, toplumun dili yalpalamaya ve çağın çarkları düzen tutmamaya başlar.

Bu yeni çağ da olanca değişim rüzgarlarıyla çaldı kapılarımızı.

Eski devirlerde değişim, merkezlerden başlar ve zaman içinde kademe kademe ilerleyerek kırsal alanlara doğru ulaşırdı. Şimdilerde ise teknolojik gelişmeler neticesinde değişim hem baş döndürücü hızla gerçekleşiyor hem de her yerde aynı anda yaşanıyor. Bu değişime ayak uydurmak bir yandan hayati önem arz ederken öte taraftan bizi yılların birikimi olan değerlerimizi kaybetme riskiyle karşı karşıya getiriyor.

Öyle ki insan; acaba ahlaki bir erozyon mu yaşıyoruz? Ya da toplumsal çürümeyle karşı karşıya mıyız? Diye sormaktan kendini alamıyor.

Her devrin iyi ve kötü özellikleri vardır elbette ama gençlik çağımızda belleğimize yer etmiş, şimdilerde yerinde yeller esen bazı toplumsal değerlerimizi hatırlamakta fayda vardır diye düşünüyorum.

Bizi sarıp sarmalayan ve adeta bağrına basan değerlerdi bunlar…

Evde bir yemek piştiği zaman kokusu komşuya ulaştı diye hemen bir........

© Haber7