Zaman zaman gençlere 28 Şubat tarihi sizin için ne anlam ifade ediyor diye soruyorum. Aldığım cevaplar hepimizi huzursuz edecek cinsten.

Geçmişte yaşananları geleceğe aktarmak konusunda başarılı olduğumuz söylenemez.

Aliya İzzetbegoviç’in Ne yaparsanız yapın soykırımı unutmayın. Çünkü unutulan soykırım tekrarlanır.” Sözü darbeler için de geçerli.

Belki millet olarak çabuk unuttuğumuz için her on yılda bir darbelere maruz kalmışız.

Darbecilerin insanımıza ve ülkemize yaptığı kötülükleri unutturmamız gerekiyor. Bunun için en etkili yolun edebiyat ve sanat olduğunu hepimiz biliyoruz.

Edebiyata girmeyen ebediyete kalmıyor. Yaşanan acılar görülen zulümler edebiyatla kalıcı hale gelir. Edebiyat acıyı yaşayanla acıyı okuyanı bütünleştirir.

Edebiyat darbecilerin elindekilerden daha güçlü bir silahtır. Bu silahı kim iyi kullanmayı başarırsa onun sözü daha etkili olur.

Kalemin görevi yazmak hesap sormaktır. 28 Şubatçıların mahkemelerde yargılanmaları zindanlara atılmaları yeterli değildir. Nitekim çoğu çeşitli bahanelerle hapisten çıkarıldı.

Onları milletin vicdanında ebediyen mahkûm etmek için edebiyata ihtiyacımız vardır.

28 Şubat’ı anlatan eserleri incelediğimizde yazılanların yazılması gerekenlerden daha az olduğunu hemen görürüz.

Konuşmalar unutulur salon programları söner gider. Kalıcı olan yazılanlardır. Bu manada Müslüman edebiyatçılara büyük sorumluluklar düşmektedir.

Yazarın çağından sorumlu olduğu sözünü söylemden eyleme geçirmek gerekir. Çiçek böcek edebiyatı bir yere kadar.

Toplumsal meselelerden uzak duran kalem sahipleri üzerine düşen ödevden kaçıyor demektir.

Geçtiğimiz yıllarda Edebiyat ve darbeler başlığıyla geniş katılımlı bir sempozyum yapmıştık. Orada yapılan konuşmalarda sağ muhafazakâr camianın karnesinin parlak olmadığı sürekli vurgulamıştı.

Fatih Andı Hoca o toplantıda edebiyatın sanatın işlevi........

© Haber7