Şöyle geçmişe baktığımız zaman, ne kadar olay yaşadığımız aklımıza geliyor. İçimizde yaşadığımız bu günler, rahmetli Menderes ve arkadaşları için önemli günler idi. Menderes, Zorlu ve Polatkan'ın idam edilişlerinin 64'üncü yılı...

Türk demokrasi tarihinin kara lekelerinden 1960 askeri darbesi sonrası, Yassıada'daki yargılamalar sonucu idam edilen Adnan Menderes ile Dışişleri Bakanı Fatin Rüştü Zorlu ve Maliye Bakanı Hasan Polatkan'ın vefatının üzerinden 64 yıl geçti...

Dile kolay...

Bizim neslimiz, darbeler görmüş, mali sıkıntılarla ömrünü geçirmiş bir nesildir. Sayısız ekonomik krizleri yaşadık... Zor ile, süt tozu içerek büyüdük...

En acısı; tarihimize, kültürümüze, örf ve adetlerimize, geleneklerimize sırt çevirme gayreti ile büyüdük... Tüm değerlerimizle alay ettik. Küçümsedik, aşağıladık, yok saydık...

Bizler, tarihine, asırlarca yazdığı harflere yabancı olarak büyümüş çocuklarız. Bize öğretilen tarihi bilgilerde, sanki köksüz bir millet gibiyiz. Tarihimiz belirli bir devre ile sınırlanmış... O idealle bir şeyler dayatılarak büyüdüğümüz için bir amacımız ya da bir hedefimiz de yok idi... Rüzgarın önünde sürükleniyor idik. Zamanla büyümeye çalışırken, özümüzü öğrenmeye başladık. İşte o zaman büyük kimlik ve buhran savaşı yaşadık... Kendimizi arayıp bulma çabası yaşadık, kendimizi sorguladık, arayış içerisinde idik... O nedenle büyük buhran içindeydik. Bizim savaşımız, ruhani bir savaş oldu.

Tarihimizi sevmemiz, tarihi romanları okuyarak başladı. Amma bir noksanlık vardı. Asırlarca kullandığımız dilimizi ifade eden harfler değişti...

Bir haykırış duymuştuk: “Bülbüllere emir var: Lisan öğren vakvaktan; bahset tarih, balığın tırmandığı kavaktan!” dizeleri bizi sarstı. Ülkemde olan tüm düşünce adamları, yazımızın genç nesillere öğretilememesinden şikayetçi oldu. Sonrasında, “Allah” demenin yasak olduğu ülkemizde, Osmanlıca dersleri mecburi ders olarak bazı fakültelerde, okullarda........

© Haber Vakti