Bir neslin yetişmesinde en büyük etken nedir diye sorsanız, hiç düşünmeden “anne baba” derim. Çünkü çocuk, önce anne kokusunu, sonra baba güvenini hissederek büyür. Ancak modern hayatın hızlı çarkları arasında ne yazık ki birçok anne baba “havaleci” olmuş durumda. Yani sorumluluğu bir yerlere havale etmiş, zahmetten kaçmış, konfora teslim olmuş, rahmet bekliyor… Bu teslimiyet ise nesli adım adım perişan etmiştir.

Anne Eğitimi Yerine Kreş Eğitimi
Eskiden çocuk, anne dizinin dibinde büyürdü. Ninniyle uyur, dualarla beslenirdi. Şimdi ise daha 4 yaşında çocuğu alıp kreşe bırakıyorlar. “Sosyalleşsin, alışsın, öğrensin” bahanesiyle annenin şefkati, bir yabancının profesyonel ilgisine teslim ediliyor. Halbuki çocuk için eğitim, önce anne kucağında başlar. Bu bağ erken koparsa, sonraki tüm eğitimler sadece teknik bilgi aktarımına dönüşür. Ruh, sevgiyle inşa edilmeden bilgiyle donatılması fayda vermez.

Anaokuldan Üniversiteye Kaybolan Değerler
Kreşle başlayan kopukluk, anaokulu ile devam eder. Ardından ilkokul… Artık çocuk, zihnen ve ruhen evden kopmaya başlamıştır bile. Ortaokulda ergenlik dalgası gelir. Bu dönemde çocuk, karakterini inşa ederken ailesinden çok arkadaşlarının etkisine girer. Değerler değil, popülerlik rehber olur. Lise ve üniversiteyle birlikte ise çocuğun kimliği büyük oranda şekillenir. Ve eğer bu süreçte çocuğun ruhu boş bırakılmışsa, bu........

© Haber Vakti