İzmir'i çok seviyorum, benim için İzmir en sade ve en güzel bir şiirdir, ama İstanbul tadı pek de hoş almayan bir şiirler çorbasıdır. Buna rağmen İstanbul'u aşureye benzetmenin daha iyi olacağına inanırım diyen bendim. 1995’de İstanbul’da basılan ve yayınlanan beşinci Şiir Kitabım “Mesaiye Kalan Güneş’in” ön sözünde bu ifadeleri aynen bulabilirsiniz.

Yıllar sonra İstanbul’dan, en sade ve en güzel bir şiir ve şehirdir dediğim İzmir' e taşındım ve sevdalısı olduğum bu güzel şehrin havasını teneffüs ediyorum. İnsan sevdalısına şiir yazar, mektup yazar, türkü yakar, şarkı yapar, bende İzmir' e yazdım. Kısmet ve nasip olursa İzmir' e ait anılarımı, şiirlerimi ve yazılarımı bir kitap haline getirerek sizlerle paylaşacağım demiştim…

Sevmek öyle bir kavramdır ki, seviyorum, çok seviyorum, deli gibi seviyorum, benim kadar kimse sevemez demek veya seviyorum diye cadde ve sokaklara çıkıp avazı çıktığı kadar bağırmak, haykırmak falan değildir.

Sevmek; sevdiğine bir şeyler verebilmek, sunmak, armağan etmek, övmek, onu yüceltmek, onu özlemek, onu esirgemek, ona kem gözle bakana veya ona kötü söz söyleyene haddini bildirmek, onun hakkını kimselere yedirmemek, onu kıskanmak, gerektiğinde onun için birçok şeyden feragat edebilmektir. Sevmek, sevgiyi aşka dönüştürebilmektir, o sevdiğin kim veya ne ise onunla sarhoş olabilmektir.

Ben, İzmir' in meltem ve imbatında sarhoş olurum, fırsat ve vakit buldukça kendimi Kordon'da sahilde bulurum, dalarım beş kapının birisinden kendimi Fuar'da bulurum. Kemeraltı'na da girerim, vaktim ve param varsa hanların on dokuzunu da dolaşır alış veriş ederim.

© Haber Gündemim