Bizler bu ülkenin “arazi zencileri”yiz. Yerinde durmayanı, suskun kalmayanıyız. Alkış çalmayanı, el öpmeyeni, etek tutmayanıyız.

İtirazımız var yanlışa. Kötü olana sesimiz var haykıracağımız. Üstüne gidecek ayaklarımız var haksızlığın. Kimsenin keyfinin kâhyası değil, kendi keyfimizin kâhyasıyız. Makamın huzurunda el pençe duran değiliz. Bizler rahatsız edenlerdeniz. Bu yüzden hiçbir işimizi yapmazlar. Mesela atamazlar hak ettiğimiz yerlere. Bizi ayaklarına beklerler. Çok beklerler.

Biz bu ülkenin samimi ve harbi evladıyız. Dava denen mevzunun asıl adamıyız. Bizler ev zencisi değiliz. Öyle masa başında oturanlardan, koltuğa kurulanlardan… Kendi rahatı, havası için devlettin malını çarçur edenlerden hiç değiliz Allah’a şükür. Fakir fukaranın, garip gurebanın, tüyü bitmedik yetimin hakkının o mallarda olduğunun şuurunda olanız çok şükür.

Önce can diyenlerden hiç değiliz. Açsa birileri uykusu gelmeyenlerden, üst başı yoksa üşüyenlerdeniz. Atanamadığı için canına kıyan öğretmenin tarafındayız. Isınmak için kırık dökük penceresine eski bir battaniye saran, yoklukla boğuşarak üniversiteyi bitirmeye çalışan yetimin yanındayız. Çözmek için test bulamayan, kitap alamayan ve........

© Günışığı Gazetesi