Tarih, galiplerin yazdığı bir metindir derler. Ancak belki de daha doğrusu, tarihin iktidarın imgelerle ördüğü bir anlatı olduğudur. Roma’nın iki büyük kalemi, Tacitus ve Suetonius, bize yalnızca olayları aktarmakla kalmaz; aynı zamanda zulmü meşrulaştırmak, “öteki”ni aşağılamak ve iktidarın mutlaklığını görselleştirmek için metaforlar kullanırlar. İşte size çarpıcı bir kesişim: Tacitus’un çölde vahşi eşeklere emanet ettiği Yahudiler ile Suetonius’un eşek derisine sarıp idam ettirdiği Hıristiyanlar…

Bu iki anlatı, antik dünyanın önyargı ve zulüm dilini nasıl ortak imgelerle inşa ettiğini gösterir.

Aşağılamanın Ortak Sembolü

Tacitus, Yahudilerin kökenini anlatırken onları vahşi eşeklerin rehberliğine muhtaç bırakır. Bu hayvan, Roma zihniyetinde medeniyet dışılığın, kontrol edilemeyen doğanın ve irrasyonelliğin sembolüdür. Aynı şekilde, Suetonius’un aktardığına göre İmparator Domitian, Hıristiyanları “eşek derisine sararak” idam ettirmiştir. Bu sembolik infaz yöntemi, aynı zamanda derin bir........

© Günışığı Gazetesi