Toplulumuzda yaşanan doğal felaketlerden sonra oturup neler yapıldı, neler yapılmadı şeklinde günlerce konuşulur.

Bu konuşmaların sonunda, belli kesimler mevcut düzene ve ortama göre suçlu aramaya başlar.

Diğer yandan bir kesim de suçu üstlenmez, olayın farklı kişilerden veyahut kurumlardan kaynaklandığı gerekçesi ile suçtan kurtulmaya yönelik tutum ve davranışlar sergiler. Belli bir süre geçtikten sonra da olay yaşanmamış gibi bir ortam oluşur.

Sadece doğal felaketlerde birebir acı çeken kişileri acıları ile baş başa bırakırız.

6 Şubat 2023 tarihinde yaşanan Kahramanmaraş merkezli depremler sonrası on binlerce insanımızı kaybettik. Ülke olarak maddi ve manevi çok büyük acılar çektik.

Geçen hafta Kahramanmaraş depreminin ikinci yıl dönümüydü. Acılar ve yaşananlar az da olsa gündeme geldi.

Gerek sosyal medyada, gerekse görsel ve yazılı basında herkesin paylaştığı bir slogan dikkatimi çekti.

“Altı Şubatı unutmadık. Unutturmayacağız...!” şeklinde olan söylemlerdi.

Bu slogana bakınca, daha öncede yaşanmış olan olaylar ile kıyasladığımızda, onlar açısından da aynı şeyleri söylediğimizi hatırladım.

Bu cümle 1999 Gölcük depreminden sonra da söylenmişti. Aslında burada unutup unutmamak önemli değil. Depremlerin bize ne hatırlattığı, neler yapmamız gerektiğini söylemesi çok önemlidir.

Eğer bizler 1999 Gölcük depremini unutmasaydık, şehirlerin yerleşim yerleri oluşturulurken ülkemizin birinci derecede deprem kuşağında yer aldığını bilerek hareket ederdik.

Oysa ki; Gölcük depreminden sonra geçen 26 yılda kurulan yerleşim yerleri dikkate alındığında, 3-5 kişinin menfaatinin toplum menfaatinin önüne geçtiğini açıkça görmekteyiz. Fay hattı üzerinde şehirler kuruyoruz. 1. derece fay hattı olan bölgelerde gökdelenler yapıyoruz. Verimli tarım arazilerini imara açıyoruz.

Yapı denetim şirketleri ve belediyeler kanunların kendilerine verdiği görev ve sorumluluklar ile denetim yetkilerini tam anlamıyla uygulamıyor.

Deprem öldürmez, bina öldürür mantığını........

© Günışığı Gazetesi