Bir toplumun çöküşü, çoğu zaman büyük savaşlarla ya da doğal felaketlerle gelmez.
Çöküş, önce zihinde başlar. İnsanın değerlerinden, inançlarından, geleneğinden ve çalışmanın erdeminden uzaklaşmasıyla sessizce yayılır.
Bugün biz de tam olarak böyle bir döneme tanıklık ediyoruz.
Bir zamanlar insanlar, hayatlarını kendi imkânlarına göre şekillendirirdi. “Ayağını yorganına göre uzat” sözü, hem bir nasihat hem de yaşam felsefesiydi. İhtiyaçlar gerçekti, istekler ölçülüydü, mutluluk ise basitlikte gizliydi.
Oysa bugün, bu sade gerçeklik çoktan silindi.
Artık hayatlarımızı biz değil, başkalarının gözleri yönetiyor.
Sosyal medya ekranları, suni bir cennet gibi önümüzde.
Herkes mutlu, herkes şık, herkes “başarıya ulaşmış” gibi.
Oysa perde arkasında, gerçeklerden kopmuş, üretmeden tüketen, kendine ve başkasına faydası olmayan koca bir yığın var. Bu........

© Günışığı Gazetesi