Şeyhmus Diken

Yine öyle oldu. Dostlarla şehri dolaşıyoruz. Eskiden eski kentin her bir dar küçeli (sokaklı) yollarını yürürken! Şimdilerde hayli az kalan surlu şehrin batı yakasındaki Melikahmet caddesinden Behrampaşa Camii sokağına sapıyoruz. Kapısında Mala Dengbêjan -Dengbêj Evi yazan kapıdan giriyoruz içeri ve daha sokaktan duyulan uzak ses avluyla birlikte güçleniyor ve oturuyoruz divana ve dinliyoruz sadece çıplak insan sesini.

Dengbêjlik yazı ile alakalı bir “işö değil. Hafıza ve gelenek işi. Bu sebeple Kürtlerde dengbêjliğin çok özel bir yeri var. Tarihte yaşanmış önemli bir olay, ya da tarihe mal olmuş önemli bir kişilik Dengbêjkılamıyla çağlar boyu ve her defasında bir başka sesle yeniden yorumlanarak çağlar sonrasına aynı tazeliğiyle akıp gelebiliyor.

Dengbêj evinde kılam söyleyen dengbeji dinlerken hafızam beni yıllar evvel yitirdiğimiz hayli ünlü bir dengbêji anımsamama vesile oldu.

Mahmut Kızıl, şimdilerde Diyarbekir'in Hazro ilçesine bağlı Kürtçe adı Bolşe olan köyünden. (Eskiden Silvan'a bağlı imiş). Hayatı dengbêjlikle geçmiş. Yaşamını sürdürmek için at sırtında gezici sağlık memurluğu yapmış olmasına........

© Güneydoğu Ekspres