Bu yolculuğu ambulansla yapmak durumunda kaldık.
İşlerini gayet iyi yapan 112 Acil Servis emekçisi arkadaşlar, annemi bir an önce hastaneye yetiştirmek için yoğun çaba içindeydiler. Zaman zaman agresif tavırlarına denk gelsek de buradan tüm sağlık çalışanlarına şükranlarımı ifade etmek isterim.

Ambulans, şehir merkezinde trafiğin yoğun olduğu caddelerden birinde sirenlerini çalarak ilerlemeye çalışıyordu.
Bu durum neredeyse bir köşe kapmaya dönüşüyordu. Bir labirentte yol almak kadar zorlandığını bizzat gördüm.
Çalan siren, yapılan anons kimin umurunda ki?

Bazı sürücüler yol vermek bir yana, inatla şerit değiştirmedi. Allah sizi inandırsın kimisini hızını bile düşürmedi. O an düşündüm: O ambulansın içindeki hasta, bizlere yol vermeyenlerden birinin yakını olsaydı, yine bu kadar umursamaz olabilir miydi?
Elbetteki asla!
Hatta ortalığı ateşe verirlerdi eminim.

Ne yazık ki trafikte ambulanslara yol vermemek, neredeyse hepimizin yaptığı ama ne anlama geldiğini pek düşünmediği bir hata.
Daha doğrusu o ambulanslarda biz ya da bizden birinin olmaması nedeniyle düşünmediğimiz bir hata.
Bu hatanın........

© Güneydoğu Ekspres