Geçen yıldan bu yana bu sorusunu Amedspor’un maçlarının yapıldığı zamanlarda da sormaya başladı.Bilumum sportif faaliyetlerden hiçbir şey anlamazsa da, konu Amed olunca dua ile birlikte manevi desteğini esirgemez sağ olsun. Ben de futboldan çok anlamam. Hatta hiç anlamam dersem yeridir. Öyle ki, bazen rakip takımın gollerine de sevindiğim olmuştur. Bilmemezlikten tabi.
Ama Amedspor, benim gibi futboldan anlamayan binlerce insanı ya ekranlara kilitliyor ya da stat yollarına revan ediyor. Nitekim her maçına gitmeye gayret sarf ederim. Kendi adıma şikayetçi değilim.
İş böyle olunca Amedspor’un etkinliklerinden de haberdar oluyorum. Burada, Amedspor’a yapılan saldırıların çetelesini sunmayacağım. Zaten herkes biliyor. Taraftarlar da biliyor, saldıranlar da, saldırtanlar da.
Ama hakikaten, tüm ahlak ölçülerini alt üst eden yaklaşımlarla karşılaşıyor Amedspor. Toplumumuzun, ırkçılığa denk gelecek ölçüde yaklaşımlar içinde bulunmasının en açık alanı Amedspor maçları oluyor neredeyse.
‘Dostluk ve Kardeşlik’ diye tanımlanan futbola bile bu histeri yerleşmişse vay ki halimize.
Mesela, uzun süredir Amedspor’un maçlarının oynandığı stadyum, bir köy meydanından daha beter. Müsabaka sırasında yerinden kalkmış çimlerden çıkan toprak kokusu on binlerce insan alabiliyor. Bırakın koşup top sektirmeyi, normal yürüyüş için bile uygun olmayan bir zemin. Oyuncular ne koşabiliyor ne de istedikleri şekilde oynayabiliyorlar. Bu durum doğal olarak oyunun kalitesini ve sonucunu önemli ölçüde........

© Güneydoğu Ekspres