‘Talepleri halinde’ ve ‘sayı sınırlaması olmaksızın’.

Yönetmelikte bir sürü koşul sıralanmış vaziyette. Ama şahsen ben yetersiz buldum. Bence şartlar daha zorlaştırılmalı ve sayı da düşürülmelidir.
Nasıl ki 20’li yaşlarda birine iş yerinizi, evinin idaresini, hayatı sırtlamayı teslim etmiyorsanız her an patlamaya hazır ve adres sormayan silah taşıma hakkını nasıl teslim edersiniz anlamak zor.

Üstelik yol ve yer verme konusunda bile kavga ve şiddetin yaşandığı bir ruh halinde olduğumuzu hepimiz biliyorken
Silahlanma konusunda Umut Vakfı’nın bugüne kadar yaptığı çalışmalar için teşekkür etmeden de geçemeyeceğim.
Rahmetli babamın şöyle bir sözü vardı; “Belinde silah varsa, dünyanın en mülayim adamıyken bile anında bir katile dönüşebilirsin.”
Doğruluğunu her geçen gün daha çok anlıyorum.

Herkes anlamalı bence.

Pazar günkü gazetemizde “Aziziye Mahallesi’ndeki akaryakıt istasyonundan yakıt alan F.Y (16), bir otomobilden inen 1’i silahlı 4 kişi tarafından zorla araca bindirildi” diye bir haber vardı. Haber korkunç. Çocuklarımız ne hale geldi diye içinden geçirmeyenimiz yok gibi.

Bu yaşlardaki gençlerin, elini kolunu sallayarak silahlanması ve belki de besledikleri bir öfkeyle yaptığı hareket ‘hal’ değildir. Tehlikenin ne derecede büyük olduğunun farkına varmak için daha neler yaşamalıyız bilemedim. Ve muhtemelen kamera kayıtlarına geçmeyen daha bir sürü olay vardır bunun gibi. Ayrıca orada bir kayıt olmasaydı hiç yaşanmamış gibi olacak ve o gençler devam edip duracaklardı aynı duruma.........

© Güneydoğu Ekspres