Sonuç; Zavallı ve günahsız insanlar ölüyor ve gezegenimiz kan kokuyor. Gezegenimizin geleceği ipotek altına alınıyor.

Hiçbir savaşın ve çatışmalı ortamın haklılık ve gereklilik yanı yoktur. Yaşanmış ve yaşanılan savaşlara bakıyoruz, baştan ayağa uslanmaz bir ‘ego’ ve geleceği düşünüyormuş yapmacılığının dışında bir durum yok. Savaş meydanında ölmüş biri için ‘karıncayı bile incitmezdi’ ağıtının saçmalığı gibidir her savaş. Zira o karıncaya merhametle yaklaştığı söylenen kişi ölmeseydi, öldürecekti! İşte böyle saçma ve çelişkilerle doludur savaş denilen çirkin şey.

Her savaş ve çatışmalı ortam, doğal olarak kendi kahramanını ve hainini yaratır. Sonra da bunları karşılaştırarak savaştırır.

Kazanan kim? Sadece beslenenler!

Gerisi, hayatına doyamamış bir sürü insan, tahrip olan doğa, kan kokan ruhlar ve kinli bakışlar.

‘Deden bizim tavuğa kış’ dedi demekle başladı ilk çatışmalar belki. Sonra ‘gözünün üzerinde kaşın var’, ‘senin sınırın benimkine yakın’ yada ‘tehdit oluşturuyor’ diye devam etti.

Korkunç savaş durumunu basite almak niyetinde değilim.........

© Güneydoğu Ekspres