Yüz yüze gelmekten çekindiğimiz, karşılaşmamak için her yolu denediğimiz ve fellik fellik kaçtığımız o korkularımız.

Çoğunlukla da, yokMUŞ gidi davranmak adına gösterdiğimiz oyunculuk performansı. Allah’ım o nasıl yorucu ve fakat kimileri için nasıl Oscarlık bir performans.

Oysa, ‘Korku, korkuyu yaratana mahsustur’ der bilgenin biri.

Yani çoğunlukla pek de kimsenin umurunda olmuyor bizim korkularımız.

Neredeyse, ‘bana ne’ diyenlere gidip, ‘hayır benim korkularımı konuşmalısın, yüzüme vurmalısın, beni eleştirmelisin’ diyecek kadar oluyoruz.

Sonra da çekilip dünyamıza, kendi kendimizin korkularıyla yaşayıp duruyoruz.

Bir vakitler saçlarımı uzatmıştım, rahmetli babam ‘Oğlum, keşke kessen saçlarını, eminim şimdi herkes seni ve uzun saçlarını konuşuyor’ demişti de, ‘Allah wekil kimsenin umurunda değil, rahat ol’ diyerek hayatımıza korkular yerleştirmemenin ilk tohumlarını atmıştım.

Mesela korkularımız, Kendimize güvensizliğimizi arttırır, böylelikle........

© Güneydoğu Ekspres