Akdeniz’in iklimi de, yemeği de, şiiri de güzeldir.

İnsanın içine huzur verir.

HUZUR.

Ne çok arar olduk değil mi?

Neredeyse unutacağımız kadar yabancı kalmışız.

Neredeyse bu minvalde yazılar ve haberler okuyup durduk yıllarca.

Ama Allah’a şükürler olsun bir süredir ‘Yeni Bir Şeyler Konuşuluyor.’

Herkes kendince yorumlar yapıyor tabi.

Bir yandan;

Üzülenler, ekmek teknesini kaybetmekten korkanlar.

Yüzlerindeki maskeleri nereye bırakacaklarını bilemeyenler, başkasının acısının üzerinde tepinmeye alışmışların ‘boşlukta’ kalabilmeyi düşünenler.

Vatan elden gidiyor, millet yok oluyor, Sakarya sular altında kalıyor diye debelenenler, memleketin her karışını bir villaya bile değişebileceklerin ‘kimseye bir karış toprak vermeyiz’ çığlıkları atanlar.

Öte yandan;

Sabahın seherinde esen rüzgardan bile umutlananlar, demokratize edilmiş bir cumhuriyette birlikte yaşamayı talep edenler, farklılıkların bütünleştirici ruhunun tadını bilenler.

Acıları yarıştırmak yerine ortaklaştırmayı isteyenler, helalleşmenin güzelliğini bilenler.

İki paragraf arasındaki yedi farkı bulun diye sorulsa, o kötü ruh halinde olanlar bile farkına varacaklardır aslında.

Neyse ki, bu son sürecin aktörlerinin ağızları gittikçe düzeliyor, iklim değişiyor.

Demirtaş’ın, Bahçeli’nin, Öcalan’ın, Bakırhan’ın.

Hepsi de sorumluluk bilinciyle konuşuyorlar.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı unuttum sanmayın. Sona bıraktım.

İlk günden bu yana kısık sesle konuşuyordu ama ret de etmiyordu. Bahçeliyi destekler şekilde hareket ediyordu.

Geçen hafta yapılan grup toplantısını izledikten sonra metni de iki defa okudum.

"Örgütün Suriye ve Avrupa kollarının da bu gerçekleri görüp, fesih ve silah bırakma sürecine katılmaları hayati öneme sahiptir. Avrupa'daki ve dünyanın diğer yerlerindeki örgüte müzahir lobileri, artık Türkiye karşıtı........

© Güneydoğu Ekspres