Bir çöl düşün,

Kumları suskun, rüzgarı ağır

Gökyüzü yanık bir matemle kaplı,

Ve güneş, utancından bakamıyor toprağa.

Bir çöl düşün,

İçinde nehir

Ama susuzlara haram.

Çünkü karşı kıyıda zulmün sarhoşluğu,

Bu yakada ise susuz bir direniş var.

O çığlığın ve direnişin adıdır, Kerbela.

1345 yıl önce Güneş, Irak çöllerinde her zamanki gibi yakıcı. Ama o gün, gökyüzü bile mahzundu sanki. Çünkü bir yanda zulmün ordusu, diğer yanda hakikat için yola düşmüş bir avuç insan vardı. Peygamber torunu Hz. Hüseyin ve yanında ailesi ve çocukları ve sadık dostları ve sevenleri ve mazlumları birlikte Kerbela çölünde, Emevi halifesi Yezid’in zulmüne boyun eğmemiş, baskıya karşı direnmeyi seçtikleri için kıstırılmıştı. Ne su vardı ne sığınacak bir karış gölge. Ve fakat kalplerinde sarsılmaz bir inanç, dillerinde susmayan bir hakikat yankılanıyordu.

Ve o gün, Kerbela’da sadece bedenler toprağa düşmedi. İnsanlığın vicdanı da orada sınandı.

Muharrem ayı işte bu yüzden bir yas ayıdır. Ancak bu yas, yalnızca........

© Güneydoğu Ekspres