Bu şehrin adı Diyarbakır.
Yıllardır taşla, tozla, yasla yoğrulan bu kadim topraklar şimdi ilk kez nefes almak istiyor.
Barışın rüzgarı surlara çarpıyor, çocukların oyunlarına karışıyor, esnafın yüzüne umut serpiştiriyor. Ama sadece barışa yaklaşmak yetmez; onun içinden geçmek, onunla yürümek, onu korumak gerek.
Geçen hafta turizm temsilcileriyle konuştuk.
“Yabancı turist yeniden gelmeye başladı” dediler.
DİSKİ Genel Müdürü Mehmet Şerifoğlu, pH değeri 8.1 olan Diyarbakır suyunu dijital sistemlerle korumaya yönelik çalışmalarını anlattı.
Bugünkü manşetimizde Dicle Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Kamuran Eronat, sağlık turizminde yakalanan ivmeden bahsetti.
Evet, taşlar yerinden oynamaya başladı. Ama bir şehri sadece altyapıyla değil, ruhuyla da iyileştirmek gerekir.
Unutmayalım: Bu şehir sadece son 40 yılın değil, yüz yıllık bir kırılmanın taşıyıcısıdır.
Birçokları için "barış", gazetelerdeki bir başlık ya da müzakere masasının protokolüdür.
Ama Diyarbakır için barış, toprağa düşmüş 100 bin insanın suskun hatırasıdır.
Ekilmemiş topraktır bu barış; taşınmamış sudur, kurulmamış fabrikadır, açılmamış sınır kapısıdır.
Yani burada barış soyut değil, somuttur.
Bugün Türkiye'de teşviklerin `’ı İstanbul, Ankara ve İzmir gibi gelişmiş bölgelere gidiyor.
Güneydoğu'nun, bu ülkenin yükünü yıllarca tek başına taşıyan bu bölgenin aldığı pay ’un bile altında.
Adalet buysa, yeniden tarif edilmelidir.
GAP projesinde enerji yatırımları �’a ulaşmışken, sulama hâlâ ’lerde.
Çünkü güvenlik hâlâ birincil öncelik. Oysa barış gelmişse, bu öncelikler........

© Güneydoğu Ekspres