Seçmenin iradesini temsil etmesi gereken isimlerin, seçim sonrası başka partilere geçiş yapması, sadece siyasi dengeleri değil, demokrasinin etik temellerini de sarsıyor. Eskişehir Milletvekili Kubilay Uygun’un 1990’larda ‘Fırıldak Kubilay’ lakabıyla anılması, o dönemde nadir görülen transferlerin ne kadar dikkat çektiğini gösteriyor. Ancak bugün, milletvekillerinin yanı sıra belediye başkanlarının da partiler arasında geçiş yapması adeta sıradan bir manevra haline geldi.

Biraz geriye gittiğimizde Türkiye'de siyasi transferin, Osmanlının son dönemlerinden bu yana var olduğunu görebiliriz. Cumhuriyetin ilk yıllarında Mustafa Kemal Atatürk’ün talimatıyla başlayan parti geçişleri, farklı dönemlerde farklı dinamiklerle devam etti. 1977’deki ‘Güneş Motel Olayı’, 11 Adalet Partisi milletvekilinin Bülent Ecevit'in partisine geçerek hükümet kurmasını sağlamasıyla, transferlerin etik boyutunu tartışmaya açtı. O dönemde transferler, Meclis aritmetiğini değiştirmek ya da siyasi istikbal arayışı için yapılıyordu. Ancak günümüzde bu geçişler, ekonomik çıkarlar, kişisel hırslar ya da tehdit iddialarıyla anılıyor.

Son yıllarda milletvekili transferlerinin yanı sıra belediye başkanı transferleri de dikkat çekiyor. Özellikle 2019 yerel seçimlerinden sonra, CHP ve İYİ Parti'den AK Parti'ye geçen belediye başkanları sıkça gündeme geldi. Örneğin, Adana’nın Ceyhan ilçesinde CHP’den seçilen bir belediye başkanı, 2024’te AK Parti’ye geçti. Benzer şekilde, bazı belediye başkanlarının bu geçişlerinin ardında maddi teşvikler ya da siyasi baskılar olduğu iddiaları, kamuoyunda geniş yankı buldu.

Sosyal medyada ve bazı platformlarda, bu transferler ‘milli iradeye ihanet’ ve ‘siyasi ahlaksızlık’ olarak eleştirdi. Seçmen, oy verdiği kişinin başka bir partide faaliyet göstermesini, iradesine saygısızlık olarak görüyor. Siyasi etik, demokrasinin temel taşlarından biridir. Ancak Türkiye’de hem milletvekili hem de belediye başkanı transferleri, bu etik değerlerin........

© Güneydoğu Ekspres