Tarihin, acının ve direncin üst üste bindiği bu dar sokaklarda mikrofon uzattığımızda çoğu insanın yüzündeki tereddüdü, gözlerindeki çekingenliği görmek zor değildi.
Kimisi “Ben konuşmayayım” diyerek uzaklaştı, kimisi ise konuşurken bile cümlelerinin ortasında nefesini tuttu.
Sanki yanlış bir kelime tüm yükü omzuna bindirecekmiş gibi.
O an düşündüm; ne olmuştu bize?
Sanki konuşmak bir lüks, fikir belirtmek bir risk haline gelmişti.
Oysa söz, insanın varlığının en saf hali değil miydi?
Sonra kalabalığın içinde Bodrum’dan gelen bir grupla karşılaştık.
Tamamen........

© Güneydoğu Ekspres