Berkay İnal, İtalyan ve Asya mutfağında edindiği deneyimi, odun ateşinin ritüelinde yoğurduğu hamurla bir karaktere dönüştürüyor. Yerel üreticiyle kurduğu bağ, sezgiyle şekillenen sessiz mutfak dili ve kültürel farkındalıkla örülü şeflik yaklaşımı, onu sadece bir mutfak ustası değil, aynı zamanda gastronomik bir anlatıcı kılıyor. Kendisiyle gerçekleştirdiğim röportajda Saporito’nun kuruluş hikâyesinden genç şeflere etik mesajlara, hamurun ruhundan pizzanın alevine kadar pek çok katman açılıyor. Ve tüm bu katmanların başlangıç noktası, mutfakla kurduğu ilk bağda gizli…

Mutfakla kurduğun ilk bağ nasıl başladı; seni bu dünyaya çeken neydi?

Aslında mutfakla ilk bağım spor sayesinde oldu. 8 yıl boyunca Fenerbahçe altyapısında basketbol oynadım ve beslenmem çok önemliydi. Diyetim gereği çoğu zaman kendi yemeklerimi kendim hazırlıyordum. Bir yandan da anneme mutfakta yardım etmeyi çok severdim. O süreçte yemek yapmanın sadece karın doyurmak değil, disiplin ve yaratıcılıkla birleşen bir tutku olduğunu fark ettim. İşte o günlerden beri mutfak hayatımın merkezinde.

Saporito’nun kuruluş sürecinde seni en çok etkileyen fikir ya da duygu neydi?

Saporito’nun kuruluş sürecinde beni en çok etkileyen şey aslında kendi hikâyemi buraya taşıma fikriydi. Yıllarca Fenerbahçe altyapısında basketbol oynarken disiplin ve doğru beslenmenin önemini öğrendim; bu süreçte mutfakla aramda güçlü bir bağ kurdum. Sonrasında profesyonel mutfaklarda, özellikle İtalyan ve Asya mutfağında kendimi geliştirdim. Eşim de pizzada uzman bir şef. Bizim için Saporito sadece bir restoran değil; ikimizin tutkularını, disiplinimizi ve misafirlerimize ‘gerçek bir deneyim yaşatalım’ duygusunu yansıttığımız bir yer oldu. Bu fikir ve heyecan, tüm kuruluş sürecinin arkasındaki en büyük motivasyondu.

Erhan Bayraktar ile ortaklığınızda seni besleyen en güçlü uyum noktası nedir?

Ortaklığımızda beni en çok besleyen nokta, aynı hedeflere bakabilmemiz ve birbirimizi tamamlayan bir denge........

© Gerçek Gündem