Pek çok konuda ayrı düşüp, ayrı düşündüğümüz kişilerde bile böyle bir kararlılık görünce şaşırarak benimsiyoruz. Hele de geniş anlamda kayıplar ve kazançlar söz konusu ise. Hele de siyaset durup dinlenmeden ağlarını aykırılık, haksızlık, hukuksuzluk, adaletsizlik, diploma, tezgah, tanık, kılıf, tehdit, şantaj, meydan okuma vb. üzerine örüyorsa. Hele de demokrasinin kurum ve kuralları askıya alınıyorsa…

Depremzede anne diyor ki; “Herkes çocuğuna sarılıyor, biz toprağa! Bunun nasıl bir duygu olduğunu ancak çeken ve yaşayan bilir!” Acılı anne diyor ki; “Olan kızıma oldu, ben kızımdan oldum!” Depremde annesini yitiren genç kadın diyor ki; “Annen yoksa kimsen yok demektir. Yapayalnızsın demektir.” Babasını yitiren genç diyor ki; “Parası olmadığı için değil, babası olmadığı için yarım kalan çocuklar vardır. Ben onlardan biriyim.” Bu yürek dağlayan sözler için dağı taşı betona boğanlar ve onlara onay verenler ne düşünür acaba?

İnsan anne ve babasını kaybedince çocuklukla vedalaşıyor!

Anne ve babasını kazada kaybeden kadın diyor ki; “Bir gecede büyüdüm. Anne ve baba gidince çocuklukla vedalaşıyorsunuz Sabır sınavından geçtiğimiz bugünlerde; gölgesine uzandığımız çınarlar, sırtımızı dayadığımız kayalar birbiri ardına gidince insan hem eksiliyor, hem de büyümek zorunda kalıyor. Her ihtiyacımıza yetişen, her ihtiyacımızı yetiştiren, her soruya cevabı olan, yoklukta bile yok demeyen, yorulmayan, bıkmayan, of demeyen, başkası yapsın demeden her işe el atan anne ve babalarımızı özlem ve rahmetle anarken onlara biçilen bu acımasız kaderi nasıl yok sayar ve nasıl........

© Gerçek Gündem