O zaman soruyu soralım ve süreci ele alalım derim: Suriye’de kan dökülmesi, kardeşin kardeşi vurmasından kim mutlu olur? Olağan şüpheliler belli.

1) Eski Esad yanlıları

2) Ülkede etkisi kalmayan, ancak mezhebi motivasyonla hareket eden İran milisleri

3) Suriye’nin paramparça olmasından mutlu olan İsrail

4) Suriye’nin üçte birini koparmaya çalışan Amerika

5) Mevcut Ahmed Şara yönetimini kendince “Sert bulmayan” yabancı milisler.

Böyle böyle listeyi uzatabiliriz. Öncelikle ne olduğunu inceleyelim derim. 6 Mart’da Suriye’nin sahil bölgeleri Lazkiye ve Tartus’ta, Suriye’nin yeni hükümeti ile İran destekli devrik rejim askerleri arasında çok ciddi çatışmalar çıktı. Birçok asker öldü. Bu Esad rejiminin çöktüğü 8 Aralık’tan beri Suriye’de meydana gelen en kanlı olaydı.

Kanlı Esad rejimi devrildikten sonra İran’ı yetkililerden Suriye’de direniş çağrıları gelmeye başlamıştı. Devrik rejim subayları da “Sahil Kalkanı” adlı silahlı bir grup kurdu. Lazkiye kırsalındaki Beit Ana ve Al Daliye bölgesi arasında, Suriye hükümetine bağlı İç Güvenlik Servisi (İGS) unsurlarına yönelik bir pusu düzenledi.

Bu pusu da 7 İGS mensubu öldürüldü. Eş zamanlı olarak otomatik silahlarla teçhiz edilmiş yaklaşık 500-600 kişiden oluşan bir grup, Lazkiye/Tartus, Banyas, Ceble bölgelerinde eylem başlattı.

Aynı gün eski rejimin adamı Tuğgeneral Gıyas Süleyman DELLA imzasıyla yayımlanan bildiride Suriye Özgürleştirme Askeri Konseyi'nin (SÖAK) kurulduğu ilan edildi. Kurulan sözde “Askeri Konsey” Tartus, Lazkiye Şehir Merkezi ve Hmeymim Hava Üssü’ne giden yolları kesti.

Bu gelişmeler üzerine yeni yönetim........

© Gerçek Gündem