Botanik tutkum beni Güney Afrika’dan Osaka’ya Cenevre’den Florida’ya müthiş ormanlara ve bahçelere sürüklediği gibi müthiş insanlarla da tanıştırdı. Ağaç sevdalılarından asla zarar gelmeyeceğini gördüm, onların masumiyeti beni umutlandırdı. Asuman Baytop’u anlatmak istiyorum. Onu takdim ederken Michael Pollan’dan “arzunun botaniği” titrini ödünç aldım çünkü Asuman Hanım’ın botaniği hakikaten de müthiş bir adanmışlık hikayesi.

Son yıllarda bitiremediğim, belki de bitirmek istemediğim “ağaçların kültürel tarihi” üzerine bir kitabı yazmaya çalışıyorum. Bu kitap beni bambaşka diyarlara götürüyor, O. Henry’nin hikâyesindeki gibi sihirli yeşil kapılar açıp hayatımı güzelleştiriyor.

Belki o yüzden kitaba dokunmuyorum, sadece dünyanın çeşitli yerlerindeki botanik bahçelerini gezip tohumlar toplayıp ağaçların mitolojisi üzerine dersler veriyorum.

Çocukluğumdan beri kendimi en huzurlu hissettiğim yer ağaçların altında, yanımda kedilerim ve köpeklerim varsa ‘Mutluluğun resmi bu Abidin’ diye haykırmak geliyor içimden... Belki o de yüzden rahmetli babam bizim ailede beni “flora ve fauna müdürü” ilan etmişti!

Sonuçta elimde hiç bitemeyen bir kitap ve çokça coşku var.

Yanlış anlaşılmasın, bu sevdaya kapıldıktan sonra ne bir botanikçi oldum, ne de çeşitli nebatın Latince isimlerini hatmedecek kadar bir eksper.

Ama bir ağacın ve çiçeğin geçmişinin arkeolojik kazısını yapmak, onların yüz yıllar boyunca neyi sembolize ettiğini keşfetmek bitmeyen bir yolculuk- o yüzden de kitap bitemiyor işte!

Bu sergüzeştim beni Güney Afrika’dan Osaka’ya Cenevre’den Florida’ya müthiş ormanlara ve bahçelere sürüklediği gibi müthiş insanlarla da tanıştırdı.

Ağaç sevdalılarından asla zarar gelmeyeceğini gördüm, onların masumiyeti beni umutlandırdı. İşte tam da burada bir arkadaşımın bana tanıştırmış olduğu Asuman Baytop devreye giriyor. Onu takdim ederken Michael Pollan’dan yola çıkarak “arzunun botaniği” titrini ödünç........

© Gazete Pencere