Cumhurbaşkanı Erdoğan, geçen Salı günü BMC Ankara Tank ve Yeni Nesil Zırhlı Araçlar Üretim Tesisi Açılışı ve İlk Yeni Altay Tankları Teslimat Töreni’nde yaptığı konuşmada yine o bildik hikâyeyi anlattı:

“Şöyle sizleri bir 20 yıl, 25 yıl geriye götürmek istiyorum. Ülkemizde bir toplu iğne üretebiliyor muyduk? Toplu iğne. Silahtan bahsetmiyorum. Ama şu anda hamdolsun silahlarını üreten bir Türkiye var.”

Bir toplu iğne!

Bu cümle, 20 yıldır tekrar edilen bir masalın en sade özeti. Gerçekle ilgisi yok, ama propaganda için son derece kullanışlı. Çünkü kulağa romantik geliyor: fakir, ezilmiş, üretmeyen bir ülke… Ve onu ayağa kaldıran kurtarıcı lider!

Oysa tarih öyle yazılmadı.

Türkiye Cumhuriyeti, daha ilk on yılında sıfırdan sanayi kuran, üreten bir ülkeydi.

1925’te Uşak Şeker Fabrikası, 1933’te Kayseri Uçak Fabrikası (evet uçak fabrikası), 1934’te Nazilli Basma Fabrikası faaliyete geçti.

1930’larda Sümerbank, Etibank, Şeker Fabrikaları, Karabük Demir Çelik, Paşabahçe Cam, SEKA Kâğıt, MKE gibi dev kamu yatırımları Türkiye’nin üretim omurgasını kurdu.

Sonraki on yıllarda bu omurga genişledi.

1950’lerde Türk Traktör, 1960’larda Tofaş ve Oyak-Renault, 1970’lerde Erdemir, Arçelik, Beko, Vestel ve daha niceleri doğdu.

Türkiye otomobilini, buzdolabını, çamaşır makinesini, traktörünü, çeliğini, camını, ilacını, tekstilini üretmeye........

© Gazete Pencere