Üç yılı aşkın bir süre oldu sanıyorum, yine bu köşe için “Makûs Muhalefetsizliğimiz” adı altında 4 bölümden oluşan bir yazı dizisi hazırlamıştım. Genel çerçeveyi muhalefetin, “iktidar eleştirisi” dışında etkin bir politikayı halkın önüne koyamayışı, siyasi ufkun iktidarın ve yeni müesses nizamın belirlediği sınırların dışına çıkamayışı, içinde yaşadığımız toplum için önemli olan lider karizmasının eksikliği gibi konular çiziyordu. Geçen zamanda köprünün altından çok sular aktı; bir genel, bir yerel seçim atlattık. Bu süreçte becerilen şeyler olduğu gibi, hâlen daha becerilemeyen şeyler, aşılamayan engeller, güçlü lider profilinin eksikliği gibi sorunlar devam ediyor.

Yerel seçim sonuçları önemli bir dönüm noktasıydı. Beklenmeyen bir başarı elde edildi edilmesine de bu sonuçlarda tepki oyları haricinde sandığa gitmeyen seçmen kesiminin de büyük etkisi oldu. Özellikle Suriye’deki Baas rejiminin devrilmesi sonrasında “Bu pazar seçim olsa...” diyerek başlayan anketlerde iktidar partisi yine birinci parti olarak görünüyor. Diğer partilerin etkisi, seçim mühendisliği vesaire bir yere kadar, herkesin güvenebileceği bir heybesi var.

Kemal Kılıçdaroğlu’nun demokratik yollarla parti yönetiminden uzaklaşması, buna “kurtulmak” da diyebiliriz, CHP için çok önemliydi. “Kurtulmak”tan kasıt demonize etmek veya kötülemek değil. Senelerdir, üst üste ve sayısını unuttuğumuz kadar seçim kaybetmiş olması bile kurtulmak istemek için neden olabilir. Ki lider karizmasının olmayışı, toplumla samimi iletişim kuramamış olması gibi eksiklikler de........

© Gazete Pencere