Kadınlar, en zor mesleklerden birisine daha el attılar. Yükselen inşaatların en önemli unsurlarından birisi olan ‘Kule Vinçleri’ de yönetiyorlar. Yerden yüzlerce metre yüksekte. Küçücük bir kabinde ve orada kurdukları kendi dünyalarında.

Kule vinçlere çıkmak için önce ciddi anlamda tırmanmak gerek. O çelik demirlerin arasındaki demir basamakları dikkatle kullanarak uzun bir yürüyüşten sonra kumanda odasına ulaşılabiliyor. Bu küçücük kabine çıktıktan sonra, ancak hava kararıp iş bitince aşağıya inilebiliyor. Bitmeyen merdivenlerden çıkıp inmek o kadar yorucu ki, gün içinde kimse bu zorluğa iki kere katlanmak istemiyor.

Kule vinç kadınlarının zorlu yaşamını anlayabilmek için, üç çocuk annesi Fatma Hatıl’ın Ankara’nın Çubuk ilçesinde çalıştığı şantiyeye konuk oldum. İş bitimine daha bir saati olduğu için, ilk selamı kulenin tepesinden gelen telefonla aldım. Kafamı kaldırıp kuledeki küçük kumanda odasına baktığımda, Esenboğa’dan havalanan bir yolcu uçağı kule vincin az üzerinden geçiyordu.

Kule vinçlerin kadın çalışanları olarak şimdilik 6 kişiler. Birisi İzmir’de ikisi ise Ankara inşaatlarında gökyüzünü delen kule vinçleri yönetiyor. Ama hep aynı yerde değiller. Nerede ne zaman iş bulurlarsa o şehre gidiyorlar. Fatma Hatıl Ankara’ya, İzmir’deki bir işten sonra geldiğini anlatıyor.

Aşağıdaki ustalar ellerindeki telsizle Fatma Hatıl’a hangi malzemenin nereye taşınacağını söylüyor, o da söyleneni yapıp, vincin ucundaki halkalara bağlanan tonlarca ağırlığı oradan oraya özenle yer........

© Gazete Pencere