"Hakikat kaygısının çekilmediği bir çağda

öznenin özneliğinin ya da insanın insanlığının

peyderpey buharlaştığına şahit oluruz demektir.

Hakikatsizleşmek kendisizleşmektir bu anlamda.

Hakikatin asıl tecelligahı bizleriz, biz özneler!

Hakikat tezahüründe bize ihtiyaç duyar.

Parlarsa hakikat aramızdan parlar, aramızdan ve arayışımızdan.

Özne ara-yan'dır, öznelik ara-ma'nın tam da ortamıdır.

Ara-mak, hakikatin ara-lan-masına, ara-lanıp parlamasına vesiledir..."

(Özkan Gözel; Öznenin Hakikat Kaygısı)

Kendinize özen gösteriyor musunuz, kendiliğinize, kendi anlamınıza, özünüze özen gösteriyor musunuz? Sözün başında sorduğumuz sorulara vereceğimiz cevaplar; her bir insan teki olarak özne olabilmemiz için hayati bir öneme sahip. Hayat yolculuğumuz, kendimize, kendiliğimize özenimiz nispetinde ya, “ben” olarak kendimizi yaşadığımız hayatın öznesi kılacak; ya da ben’liğimize ve kendiliğimize özensizliğin sonucunda, özün ne olduğunu anlamadan, özne olamadan bir yaşam süreceğiz. Unutulmamalı ki kendi özünün ne olduğunu fark edemeyenler, yaşamlarının öznesi olamayacaklardır. Kendi yaşamlarının öz/nesi olamayanlar da başka yaşamların yüklemi olarak başkalarının yükünü çekmeye mahkûmdurlar...

Kendinden uzaklaştığı, kendini yitirdiği, benliğini unuttuğu, özne olmaktan uzaklaştığı bir zaman diliminde savunmasız kalmıştır insan. Bugün insan, zamanın ve mekânın ve........

© Gazete İpekyol