Oruç, kendisiyle arınalım, hayatın üzerimize bulaştırdığı kirlerden temizlenelim diye var.

Oruç, yaşamın insana bulaştırması mümkün her tür kirinden, kötülüğünden arındırmak için var, arınmamız için var.

Oruç, bizi insan kılmak için, ‘hayvani’ yönlerimizden uzaklaştırarak “insanlaşmamız” için var…

Oruç, bizi insana ve insanlığa ve iyiliğe ve güzelliğe yaklaştırmak için var…

Oruç, insanın ve insanlığın acılarını daha iyi hissedelim, duyarsız kalmayalım, vahşeti ve katliamı unutmayalım diye var… Oruç insanlığımızı unutmayalım diye var!

Gazze'yi unutma! Gazze’yi unutturma! Susma!

Çocuklar için unutma! Kadınlar için unutma! Mazlumlar için unutma! İnsanlık için unutma!

Çocukları bırakma! Kadınları bırakma! Masum insanları bırakma!

Katliama alışma! Vahşete alışma! Unutma! Ses ver! Susma!

Gazze!

Utanıyoruz!

Aciziz Ya Rab! Ya Kahhar!

Gazze'de katliam devam ediyor, Ramazan günü oruçlarımızdan utanıyoruz…

Elimizden bir şey gelmiyor, çaresizliğimizden utanıyoruz…

Sadece dua edebiliyoruz, duamızdan utanıyoruz...

Eziliyoruz… Kahroluyoruz… Affet bizi Gazze...

Gazze katledilmeye devam ediyor ve biz oruçlu halimizle sadece utanıyoruz…

Sahi neydi oruç? İnsanı diriltmeyen, kalbi diriltmeyen, insanı insana yaklaştırmayan, insana merhamet ve vicdan aşılamayan oruç, açlıktan başka bir şey ifade edecek mi? Müslümanların katledildiği bir........

© Gazete İpekyol