Uyumak istedim, uyku gelmedi. Uyuyunca her şeyi unutuyorsun. Ölmek böyle bir şey olsa gerek. Bu ülkede gündemin yoğunluğuna ve ağırlığına karşı en etkili tepki uyumak. Hem de rüyasız ve deliksiz uyumak. Şair "yorgan Allahsıza kadar sığınak" diyor. Çarşamba yazı günüm gazetede. Bu hafta ne göndereyim? Yazı yok. Ne yazayım? Yazmak için motive olmak gerek. Siyasi yazılar memurlar için yasak. Edebi ve felsefi yazıların taliplisi yok denecek kadar az. Dini yazılar düşüncenin konusu değil, magazinin konusu artık. Her gün en etkin ve yetkin kalemlerden yazılar okuyoruz ama değişen bir şey yok. Ciddiyet yavaş yavaş öldürüyor, düşünen zekaları. Bizim gibi ülkelerde yaşayabilmenin şartı mizah, alay veya vurdumduymazlık. Ama bu bir cibilliyet meselesi. Ciddi bir karakter sahibi iseniz her şeyi ciddiye alıyorsunuz ve bu sizi hasta ediyor. Alaya almak, tiye almak yaşayabilmek için en doğrusu belki de. Ama olmuyor. Mizacınız müsaade etmiyor buna.

Başınıza gelen bütün iyilikler Allah'tan, bütün kötülükler kendi nefsinizdendir. Allah bilir siz bilmezsin diyor, Kur'an-ı Kerim. Krallar ve diktatörler de bir nevi yeryüzünde tanrılık........

© Gazete İpekyol