Gün güzel başladı. Bir paylaşım. Yıllardır arkadaş olduğumuz bir yazar engellemiş bizi. Gerçi sayfama hiçbir katkısı ve faydası olmadı bugüne kadar ama insan üzülüyor yine de. İnsanları anlamak zor. İslam derler, Kur'an derler, peygamber derler. Ama yaşantılarına bakıyorsun bunlardan eser yok. Her şey dilde ve söylemde. Yapabildiğimiz en iyi şey slogan atmak, retorik yapmak, gösterişli dualar ederek bütün sorumluluğu ve yapılacak işleri Allah'a havale etmek. Gazze elbette büyük bir acı. Azıcık yüreği olan herkesin bu acıyı haykırması lazım. Ama siyasal İslamcılar için yeryüzünde bundan başka bir acı yok sanki. İçeride o kadar acı, adaletsizlik, haksızlık, hukuksuzluk yaşanırken onlardan çıt yok. Ahmet Arslan hocanın İbn-i Haldun kitabı iyi gidiyor. Dili sade, akıcı ve anlaşılır. Yanlış anlaşılmasın, Ahmet hocanın kitabı için değil, genel manada söylüyorum. Akademik kitaplar akmıyor, kupkuru bazı bilgiler dışında bir şey vermiyor insana. Dipnotlar, kaynaklar, alıntılar, kişiler, isimler, atıflar, göndermeler, tekrarlar... Falan şunu dedi, filan şunu dedi. Eski tabirle kıyl-u kal. Koca bir kitapta yazara ait özgün sayılabilecek birkaç sayfa ya vardır ya yoktur. Geçenlerde Dücane söylemişti: üniversitede kütüphane raflarını dolduran basılmamış binlerce doktora tezi, yüksek lisans tezi, doçentlik tezi, profesörlük tezi ve bunlara bağlı olarak binlerce ünvan var. Bunların hiçbiri olmasa insanlık ilim irfan anlamında zerre miskal bir şey kaybetmez. Çünkü bunların zerre miskal ilim irfan anlamında insanlığa bir katkısı yok. Özellikle bizim gibi ülkelerde. Bir Yeraltından Notlar, Kürk Mantolu Madonna'nın verdiği tadı hiçbir akademik eser veremez. Mesela "Karmatiler" kitabı. Yazarı Prof. Dr. Abdullah Ekinci liseden hocamdı. Hocalık........

© Gazete İpekyol