Bazıları bana "Nurcuların Dücanesi" diyor, bazıları "Nurcuların islamoğlusu" diyor, bazıları"Urfa'nın Cemil Meriç'i" diyor. Naçizane kendim olmayı tercih ederim. Ve ezelî prensibim şu: yanlış nerde olursa olsun ve kimden gelirse gelsin ona yanlış demek; doğru nerde olursa olsun ve kimden gelirse gelsin ona doğru demek.

Amacım hissiyatımı, düşüncelerimi, çelişkilerimi, çıkmazlarımı paylaşmak, yani içimi dökmek. Müşterisi olsun veya olmasın. Ama olmasını ve hem de bunların yüz binleri, milyonları aşmasını isterim, insanım çünkü. Allah rızası için yazdığını söyleyenler neticede insan için yazıyor. Sırtını bir yerlere yaslayıp kendinden emin olanlar o eminlikleri içinde keyfince yüzüp gidebilirler ama ben emin değilim, mütereddidim. Yola gelmedim, yola gelmek için yoldan çıktım, yolu bulmak için yolu kaybettim. Yolda olmanın kahrı, yolu bulmanın hazzından daha çekici geldi bana...

İki konuşma. Biri Ahmet Arslan, biri Mustafa Öztürk. Ahmet Arslan'ın konusu yeni baskısı çıkan İbn-i Haldun kitabı. Yılın felsefe kitabı seçilmiş kitap yurdu'nda. Ahmet hoca en sevdiğim kitabım diyor. İlk fırsatta okuyacağım. Daha sırada liseden hocam Abdullah Ekinci'nin "Karmatilar" kitabı var. Ahmet hoca bir saatlik konuşmasında şahane bir........

© Gazete İpekyol