Bak ülkeme paramparça, kim çizmiş bu sınırları? Kavuşacak bir gün elbet ayrı düşmüş ellerimiz!

Bu dizeler, bir dönem gençliğimize heyecan ve ritim aşılayan mısralar oldukları kadar; Allah yolunda cihat etme gayretimizi de zinde tutan mısralardı! Zamanın akmasıyla birlikte, bizim kuşak da haliyle yaşlandı. Ardımızdan gelen kuşak da bolluk ve teknolojinin zirve ve hamle yaptığı bir ortamda gözlerini açınca; seküler yaşama adapte olduklarından dolayı olanlar da oldu. Kuş kafesten uçmuştu tabir caizse, bir daha kontrol etme altına alma şansı zorlanmıştı, birçok yerde ise hiç kalmamıştı.

Tabi ki bizim kuşak da öyle masum falan değildi yani... İstikbâle ve kendi dönemlerinde ümmetin derdini dert edinecek bir nesil yetiştirmeyince olanlar olmuştu, ne yazık ki? Otuz beş yıl önce, eleştirdiğimiz her bir menfilikle şimdi sınanır hale geldik. Öyle sınandık ki, o gün savunduklarımızın birçoğunun; otuz yıl aradan sonra, hem eleştirmeni hatta tenkitçisi oluverenlerimiz çoğaldı! Çok hazin bir durumdan bahsediyoruz değil mi? Ama bunlar gerçeklerimiz, yaralarımız ve kayıplarımız...........

© Gazete İpekyol