Takvimden kopardık yine kendimize bir yaprak,

Geride onca sene, hayalde bırakarak!

Ne çocukluğu yaşadık, ne tam gençliği,

Olanı da boşuna, heba edip satarak!

Şimdi silkinme vakti, toprağı dağıtarak,

Gece uzun olsa da, güneş illa doğacak.

Bıhışt güzelliğinde, bağlarımız olacak,

Beklenen kutlu şafak, karanlığı yaracak,

Müzebzebin tayfası, bir delik arayacak,

Ektikleri zeytinler, hiç fayda sunmayacak,

Saklandıkları taşlar, konuşup bağıracak!

Takvim eksiltse yine,........

© Gazete İpekyol