Bir kurumun, bir işletmenin veya bir devlet dairesinin kapısından içeri girdiğinizde onlarca oda görürsünüz. Odalarda ise bir sürü masa ve sandalye… Kağıt üzerinde hepsinin bir sahibi, bir kullananı vardır. Ama maalesef çoğu "boş"tur. Fiziken dolu olan odalarda, o sandalyelerde oturanlarla biraz muhatap olduğunuzda ise aslında oranın da boş olduğunu anlarsınız. Ya muhatap bulamazsınız ya da sorununuza çözüm bulacak bir yetkili... Koskoca kurumda işi kotaran ya bir kişidir ya da iki…

Benzetme için af dileyeceğim ama maalesef durum budur ; Anadolu'nun o kadim "kağnı" metaforu, bugünün modern resmi dairelerini ve ofislerini anlatmak için biçilmiş kaftandır. Kağnı gıcırdar, tekerlekler döner, toz duman birbirine karışır. Ama o ağır yükü çeken, boyunduruğun altına giren sessiz ve mahzun birkaç öküzdür. Geriye kalanlar ise kağnının üzerine binmiş, hem yük olan hem de "ne kadar hızlı gidiyoruz" diye caka satanlardır.

İşte mesele........

© Gazete İpekyol